Автомәктәптә имтихан бара:
– Үҙ һүҙҙәрем менән мөмкинме?
– Ҡәйнәң бер айҙа ике тапҡыр бәшмәк ашап ағыуланған тип ишеттем. Һеҙҙең унда ни булды?
– Барыһына ла склероз ғәйепле. Ул бит бәшмәкте миңә тип бешерә лә, онотоп, үҙе ашай.
– Ирҙәр аҡыллыраҡмы, әллә ҡатындармы?
– Әлбиттә, ҡатындар. Әйт әле, ниндәй ҡатын-ҡыҙҙың аяғының матурлығына ҡарап ир һайлағанын күргәнең бар?
Табипҡа ҡолаҡтары ҡара янған пациентты килтерәләр.
– Салбар үтекләп тора инем, телефон шылтыраны. Телефон трубкаһы тип, үтекте яңылыш ҡолаҡҡа терәнем…
– «Тиҙ ярҙам» саҡыртам тип, үтекте тағы телефон менән бутаным.
– Ҡәҙерлем, машина ватылды. Карбюраторға һыу ингән.
– Эх, һин, ҡатын-ҡыҙ, әйтерһең дә, машинаны аңлайһың! Карбюраторҙың нимә икәнен беләһеңме һуң? Ҡайҙа машина?
Ожмах ҡапҡаһы төбөндә 5 мең һумлыҡ аҡса тора.
– Ниңә мине индермәйһегеҙ, минең бәләкәй туғандарым – иллелектәр, йөҙәрлектәр, биш йөҙлөктәр ҙә эстә бит.
– Белмәйбеҙ, һине мәсеттә күргәнебеҙ булманы.
Бер ғаиләлә бала һис тә һөйләшмәй икән. Төрлө табиптарға, күрәҙәселәргә, имселәргә йөрөткәндәр, тик бушҡа ғына. Берҙән-бер көндө өҫтәл артында бала телгә килгән:
Ата-әсә ултыра төшә, тик ҡыуаныстан бер ни өндәшмәйҙәр. Сәй эсеп бөткәс, ипләп кенә һорайҙар:
– Улым, быға тиклем ни эшләп бер ҙә һөйләшмәнең?
– Һуң, быға тиклем сәйгә шәкәрҙе гел һала инегеҙ бит…