Эргәмдән ос, эй һин, Бәхет ҡошом,
Миңә тип аталған яҙмышымдың,
Алтын асҡыстарын табайыҡ.
Миңә инселәнгән яҙмышымдың
Табайыҡсы хәстәр-дауаһын.
Иңдәремә ҡунсы, Өмөт ҡошом,
Өмөт йөрөтә әҙәм балаһын.
Һауалағы бөркөт алыҫ булды,
Устарымда - ябай турғайым.
Ниндәй ауырлыҡтар осраһа ла
Мөхәббәтһеҙ итмә, Хоҙайым!
Сөнки Тормош ошо хәҡиҡәтте,
Иҫбат иткән инде мең ҡабат:
Өмөт булған ерҙә Бәхет була!
Бәхет булған ерҙә – Мөхәббәт!