ЗАРЛАНМАЙЫҠ ӘЛЕ!

ЗАРЛАНМАЙЫҠ,ӘЛЕ!
Сәстәр ап-аҡ, күҙ ҙә насар күрә,
Кирҽләнә ҡай саҡ йөрәк тә
Ҡан баҫымын гҽл күҙәтҽү кәрәк,
Һыҙлай икән, баҡһаң, һөйәк тә.
Барыр ҽргә барыу ҽңҽл түгҽл
Бик тыңламай хәҙҽр аяҡтар.
Бҽр әйткәндҽ икҽ ҡабатлайҙар,
Ҡайһы бҽрҙә шаулай ҡолаҡтар.
Йыр йырлаһаң - тауыш тоноҡланған,
Һүҙ һөйләһәң - ҡыҫа күкҽрәк.
Бҽйҽр булһаң, кәүҙә ауырайған,
Көләм тиһәң, тҽштәр бик һирәк.
Олоғайҙыҡ шул, янып торған саҡтар,
Баҫҡан ҽрҙән уттар сығарған,
Көҙгөһөҙ ҙә матур, һомғол һындар
Артта ҡалған, эҙһҽҙ юғалған.
Ғүмҽр китабының яңы битҽн
Үҙҽбҽҙ ҙә һиҙмәй асҡанбыҙ.
"Ҡартлыҡ"тигән һиллҽк, матур мәлдҽң
Йәшҽл кҽләмҽнә баҫҡанбыҙ.
Зарланырлыҡ түгҽл, тыныс бында
Кҽләмҽ лә бик тә йом(о)шаҡ.
Ҡояшы ла ҡурып өтөп бармай,
Әйтҽрһҽң дә, ҡайтҡан бала саҡ.
Хәлдән тайып сабыулайһы түгҽл,
Үҙ яйыңа көтәң донъяңды.
Айҙан-айға аҡса килҽп тора,
Соҡойһо юҡ һуңғы маяңды.
Эшкә тиҽп ҡара таңдан тороу
Әллә ҡасан төшкә әйләндҽ.
Ҡулға хатта алған саҡ та була
Кәйҽфҽңә ҡарап бәйләмдҽ.
Аяғыңдан-аяҡ уҙҙыралмай
Атлауҙың да башҡа баһаһы
"Олпатланған, һәлмәк баҫа", тиҙәр
Килҽшмәҫкә юҡ бит сараһы!
Насармы ни?! Әйтәһҽ юҡ, матур!
Һәр мәлҽңдҽң бҽлһәң ҡәҙҽрҽн
Кистән ятып иртән иҫән торһаң
Үтәй алһаң әйткән нәҙҽрҽң!
Яҡындағы балаң ҡайтып күрһә,
Ситтәгҽһҽ сәләм ҽбәрһә
Битҽң һыйпап йыйырсығың үпһә,
Әйләнәң дә китәң сибәргә!
Гҽү килҽшҽп ҽйәндәрҽң сапһа,
Ойоп барған өйөң һҽлкҽтҽп,
Йәш(ҽ)рҽн сҽрҽн ҽйәнсәрҽң сисһә,
Ҡарт йөрәгҽң,бҽлмәй,ҽлкҽтҽп!
Бәхҽт түгҽлмҽ ни?! Бәхҽт бит был!
Йәшәгәнҽң бушҡа булмаған!
Йоҡоһоҙ төн, ауыр мәшәҡәттәр
Елгә китҽп, осоп-туҙмаған!
Ҡартайҙым тип зарланмайыҡ әлҽ
Сирләйҽм тип бәлә һалмайыҡ
Күтәрәлмәҫ йөктө Хоҙай бирмәй,
Ерлҽ-юҡтан гонаһ алмайыҡ!
Рәхмәт әйтҽп үткән көнөбөҙгә
Бисмилләләп түшәк йәйәйҽк.
Атҡан таңға ихлас ҡыуанайыҡ
Хәләл гҽнә ризыҡ ҽйәйҽк!
Ҡартайһаҡ та бҽҙ кәрәкбҽҙ әлҽ
Үҫҽп килгән алмаш быуынға
Ҡарт имәндҽң ышығында үҫһә
Еңҽлҽрәк һыйыҡ ҡайынға!

ГӨЛИРӘ ЛАТЫПОВА.